Pieter, 81 jaar uit bloeizone Appelscha
Pieter is alleenstaand en komt weinig meer buitenshuis. Dit is een paar inwoners opgevallen, inwoners die de wekelijkse gezamenlijk lunch bezoeken die door de werkgroep van de Bloeizone wordt georganiseerd; de ‘breek de week’ lunch in de dorpskamer. Eén van hen gaat langs bij meneer om te vragen of Pieter de volgende keer met haar mee wil gaan. Dit werkt dusdanig drempelverlagend voor Pieter, dat hij de week erop klaar zit om mee te gaan naar de gezamenlijke lunch. Achteraf geeft Pieter aan dat hij, met het bezoeken van de wekelijkse lunch, een moment heeft om naar uit te kijken en van na te genieten. De lunch geeft op deze manier invulling aan zijn week en daarmee ook aan zijn leven.
Tijdens een lunch hoort hij over de nieuwe dorpstuin. Pieter heeft vroeger altijd veel getuinierd, hij had met zijn vrouw jarenlang een groot stuk grond en was een van de eersten die alles biologisch probeerde te verbouwen op deze eigen grond. Ze leidden zoveel mogelijk een zelfvoorzienend bestaan. Dat was hard werken, maar gaf ook veel voldoening. Nu Pieter hoort over de dorpstuin wordt hij enthousiast. Een dorpsgenoot biedt aan om Pieter mee te nemen naar de dorpstuin. Daar besluit hij dat hij graag andere inwoners bijstaat en helpt met zijn kennis over het verbouwen van groenten. Pieter is, als het even kan, iedere week een keer in de dorpstuin te vinden en ontwikkelt er meerdere contacten waar hij veel plezier aan beleeft. Hij heeft het gevoel dat hij weer ergens bij hoort en nog meedoet. Tevens kan hij praktische tips geven aan de Bloeizone werkgroep; het pad naar de dorpstuin is bijvoorbeeld net te smal voor een rollator en Pieter weet dat hij niet de enige geïnteresseerde bewoner is die afhankelijk is van een rollator.
Annie, 70 jaar uit bloeizone Aldeboarn
Annie woont al 20 jaar in Aldeboarn. Ze heeft het er altijd erg naar haar zin gehad en vertelt vol trots over de jaarlijkse gondelvaart die veel bezoekers trekt. Ze kan echt genieten van dat soort evenementen. De afgelopen jaren echter heeft ze meerdere voorzieningen zien verdwijnen. Omdat ze inmiddels helaas alleen woont, haar man is een paar jaar geleden overleden, denkt ze erover na om te verhuizen. Ze mist namelijk een plek waar ze even een praatje kan maken, ze mist het hart van het dorp en ze wil op haar oude dag niet vereenzamen. Nu de werkgroep van de Bloeizone een buurtwinkel op poten heeft gezet, waar ook een koffiehoek en vrijwilliger aanwezig is voor een praatje, geeft Annie aan dat ze heeft besloten om toch in Aldeboarn te blijven wonen. Tenminste, zo lang als het mogelijk is geeft ze aan. Maar vooralsnog maakt ze er in ieder geval een tienjarenplan van; ze is erg enthousiast over de winkel. Ze vertelt dat het niet alleen om de boodschappen gaat, maar ook alles daaromheen; er is weer reuring op straat, ze kan wandelend haar boodschappen doen en er is altijd tijd en de mogelijkheid voor een praatje. Als er over een paar jaar nog een onderzoek wordt gedaan is Annie ervan overtuigd dat ze nog in haar eigen vertrouwde huisje in het mooie Aldeboarn woont. We zijn altijd welkom, de koffie staat klaar, net als in de winkel.
Jelte, 16 jaar uit bloeizone Bakkeveen
Jelte heeft altijd met plezier in Bakkeveen gewoond, maar vertelt dat er sinds hij van de basisschool is eigenlijk weinig valt te beleven. Toen kwam ook nog Corona en Jelte geeft aan dat hij zich best wel eenzaam heeft gevoeld. Hij denkt dat hij daardoor ook veel emoties heeft opgekropt, die er zo nu en dan uitkwamen in de vorm van baldadigheid. Jelte geeft aan dat hij zeker weet dat hij niet de enige is geweest met dit gevoel, volgens hem gold dit voor vrijwel al zijn vrienden. Het was lastig dat ze niet naar school mochten, maar ook daarbuiten helemaal niks hadden. Jelte is dan ook blij dat de ‘Bloeizone Kids’ bestaat. Hij kent de term dan wel niet, maar hij weet zeker dat alle jongeren van Bakkeveen de jongerenwerker kennen; ze noemen hem allemaal bij de voornaam en weten meteen over wie het gaat. Jelte vertelt trots dat ze met een groepje jongeren een caravan hebben gekocht en dat ze die, met wat hulp van de jongerenwerker, helemaal zelf hebben opgeknapt. Het is nu echt een gezellige ‘keet’ geworden waar ze samen kunnen komen en van alles en nog wat kunnen doen. De jongerenwerker is dan ook aanwezig en heeft ervoor gezorgd zorgt met de gemeente dat er plek is voor de caravan om ergens te mogen staan. De jongerenwerker is echt een coole volwassene geeft Jelte aan. Hij begrijpt je echt en als er iets is kan hij je ook goed helpen. Hij geeft je verantwoordelijkheid en dat is heel fijn. Jelte had bijvoorbeeld nooit gedacht dat hij allerlei dingen zou kunnen uitzoeken, regelen en doen om zo’n caravan op te knappen, maar door het gewoon te doen kreeg hij in de gaten dat hij toch meer kan dan hij dacht. Hij is supertrots op het resultaat. De jongerenwerker vindt het het allerbelangrijkste dat de jongeren samen dingen kunnen ondernemen. Dat noemt hij de beste leerschool en Jelte denkt dat hij gelijk heeft. Het is in ieder geval altijd gezellig en als er wel eens iets speelt, dan wordt dat altijd goed uitgepraat. Volgens Jelte is er sinds de caravan een stuk minder sprake van baldadigheid in het dorp. De groep jongeren die gebruikmaakt van de caravan groeit nog steeds en ze denken nu ook na over hoe ze nog meer kunnen doen voor de jeugd in het dorp. Jelte en de andere jongeren mogen meedenken in hoe ze dit voor elkaar zouden kunnen krijgen. Jelte heeft er allemaal nieuwe vrienden bijgekregen en hoewel de motivatie voor school ver was weggezakt, denkt hij er nu over na om misschien later ook jongerenwerker te worden.
Annechien en Klaas, 50+ uit bloeizone Steggerda
Annechien en Klaas wonen in het ‘Roomse’ gedeelte van Steggerda. Ze wonen er sinds 5 jaar en beschrijven de mooie groene omgeving. Ze voelen zich thuis in deze omgeving, maar ze zijn nooit echt betrokken geweest bij het dorp en de activiteiten die worden georganiseerd. Corona heeft hier ook een rol in gespeeld denken ze. Ze zijn echter wel afgekomen op de ‘groenactie’ die werd georganiseerd door de Bloeizone werkgroep tijdens een herfstfair. Ze vonden dit een laagdrempelige actie en een actie waarbij je gewoon even om het hoekje kon kijken en waarbij je dan ook nog een plant kon komen ophalen. Tijdens de groenactie kregen bewoners van Steggerda namelijk een plant, ter vergroening van het dorp. Sinds deze herfstfair zijn Annechien en Klaas wat meer betrokken bij het dorp. Op de herfstfair een jaar later zijn ze wederom van de partij en maken ze een praatje met meerdere inwoners. Annechien en Klaas worden op deze manier opgenomen in de gemeenschap. Ze zijn afgelopen burendag ook aangesloten bij een koffieochtend voor de buurt. Annechien en Klaas hebben het niet zo breed en zijn dan ook blij dat de Bloeizone commissie gratis burendag pakketten ter beschikking had gesteld. Ze voelen zich welkom en weten dat ze ook een beroep kunnen doen op de buurt, mocht dit nodig zijn.
Sjoerd, 75 jaar uit bloeizone Wijnjewoude
Sjoerd woont al een paar jaar alleen sinds zijn vrouw is overleden. Hij houdt van musea bezoeken, maar hij rijdt zelf geen auto. Hij zou graag met iemand samen ergens naar toe gaan, in plaats van in zijn eentje, maar hij weet niet goed hoe hij zoiets aan moet pakken. Hij heeft wel gehoord van een wekelijkse koffieochtend die wordt georganiseerd door de Bloeizone, maar dacht dat dit meer een koffiekransje zou zijn voor dames en heeft daarom zijn gezicht niet laten zien. De drempel was hoog omdat hij niet precies wist wat hij kon verwachten. Een paar weken nadat de koffieochtend was geïntroduceerd hoorde hij via via dat het biljart op deze koffieochtend ook open was en dat daar gretig gebruik van werd gemaakt. Dit was voor Sjoerd reden om toch eens te gaan kijken, biljarten is een hobby van hem. Op de ochtend dat Sjoerd even om het hoekje kijkt, ziet hij dat er een groepje mannen aan het biljarten is en Sjoerd sluit aan. Ze praten wat en drinken ook nog even koffie mee met de groep die aan tafel zit. Niet iedereen kent elkaar al, maar er wordt veel gepraat en uitgewisseld. Sjoerd benoemt welke hobby’s hij onder andere heeft en dat hij graag musea zou willen bezoeken. Een van de aanwezigen geeft aan dat hij het leuk zou vinden om mee te gaan en zo ontstaat een nieuwe vriendschap en kan Sjoerd af en toe weer een museum bezoeken.
Tevens ontdekt Sjoerd dat er tijdens de koffieochtend ook mensen aanwezig zijn die betrokken waren bij het eerder opgestelde ‘STIP’: een steunpunt voor informatie voor bewoners die vragen hebben omtrent allerlei regelingen vanuit de gemeente. De leden van het vroegere STIP zijn aanwezig tijdens het koffieuurtje, zodat ze kunnen inspringen op eventuele vragen die er spelen. Sjoerd vindt dit een geruststellende gedachte voor als hij in de toekomst bijvoorbeeld eens zorg nodig zou hebben en daartoe niet helemaal alleen zijn weg hoeft te vinden.